In 1887 werden in het Zuid-Franse dorp Rennes-le-Château tijdens een restauratie in de kerk o.a. enkele perkamenten gevonden. Een code in het zogenaamde kleine perkament lijkt naar een verborgen schat te verwijzen. Sinds de vorige eeuw hielden veel onderzoekers zich hiermee bezig, waaronder ikzelf. Uit mijn eigen onderzoek blijkt nu een rechtstreeks verband tussen “De Aardappeleters” (1885) van Vincent van Gogh en het genoemde kleine perkament.
De tekst in het perkament verwijst gecodeerd naar de Franse Tijd en naar het Verdrag van Den Haag (1795). Dat wordt behandeld in deel 1 van dit artikel, deel 2 gaat over de aanwijzingen in het perkament betreffende een mogelijke schat. Daarna volgt nog een deel 3 als vervolg op deel 1 en 2.
Het schilderij “De Aardappeleters” van Vincent van Gogh bevat veel geheimen. Een daarvan is het raam achter de man die het kopje omhoog houdt, Antonie van Rooij (1823-1908). Hij zit voor een zogenaamd roedenraam met daarin zestien kleine ruiten vervat.
Je kunt echter maar elf van de zestien ruiten op het schilderij zien. De resterende vijf ruiten worden bedekt door het hoofd en de pet van Antonie. De combinatie 16/11 is belangrijk: die verwijst naar het Eeuwig Edict van 1611.
Albrecht Dürer
Via de boek- en kunsthandel van zijn oom Cor in Amsterdam kon Vincent beschikken over oude boeken en manuscripten. Daar kon hij ter voorbereiding van zijn codes bijvoorbeeld een exemplaar inzien van (een kopie van) het Eeuwig Edict. Ook verdiepte Vincent zich ter plaatse in lectuur over bepaalde kunstenaars, zoals Albrecht Dürer (1471-1528). En kan hij op het spoor zijn gekomen van het Zuid-Franse raadsel waarom dit artikel draait.
Zoals ik al schreef in dit artikel, vormen de betreffende ruiten een geheime projectie van het magisch vierkant (4×4=16 vakken) dat Dürer heeft aangebracht in zijn koper-ets Melencolia I uit 1514. Dit is die ets, met het magisch vierkant uitvergroot:
Melencolia I (Wikimedia Commons)
Op de uitvergroting zie je nog duidelijker dat het topje van de linkervleugel van de engel twee vakken aanraakt, vak 14 en vak 1. Technisch gezien is dit gedaan om diepte in het werk te creëren. Vincent heeft dat opgemerkt en het Zuid-Franse geheim via deze twee vakken in “De Aardappeleters” verwerkt. Over het hoe en wat zal ik binnenkort uitweiden in een artikel over het grote perkament.
Op onderstaande afbeelding heb ik de getallen uit het magisch vierkant op het raam en de ruiten overgebracht:
De verborgen ruiten, achter het hoofd en de pet van Antonie, heb ik met grijze cijfers aangegeven, de overige in het wit.
Bérenger Saunière
Voor degenen die het mysterie van Rennes-le-Château niet kennen, wil ik nu eerst een en ander verduidelijken. Het mysterie draait in het kort om de documenten die de dorpspastoor in 1887 vond en om de vraag hoe hij eind 19e eeuw plotseling aan veel geld kwam. Abbé François Bérenger Saunière (1852-1917) werd tot priester gewijd in 1879 en in 1885 werd hij aangesteld als pastoor in Rennes-le-Château.
Lucas
In komende artikelen laat ik meer wat dit mysterie betreft de revue passeren, maar nu beperk ik mij alleen tot het gevonden kleine perkament. Het origineel heeft nog nooit iemand gezien, gelukkig circuleert er wel een kopie van:
Het document toont een in het Latijn gestelde bijbeltekst uit het Nieuwe Testament, namelijk Lucas 6:1-4. Aan het eind staan de woorden “solis sacerdotibus”, wat betekent: alleen voor ingewijden. Het is merkwaardig dat deze aanduiding aan het eind van de tekst staat en niet aan het begin. In onze tijd zetten we het woord VERTROUWELIJK toch ook bovenaan een document?
Lucas 6:1-5
De oplossing is eenvoudig: het is een onderdeel van de code. Kennelijk is er een geheim NA het “alleen voor ingewijden”. Dat staat er ook letterlijk, als een P.S. (Post Scriptum). Sommigen zagen en zien dit als een afkorting van “Prieuré de Sion“. Ik heb echter ontdekt dat dit een uiterst geslaagd dwaalspoor is. De aanduiding P.S. betreft dus echt iets dat na Lucas 6:1-4 komt, en dat is het 5e vers:
Lucas 6 (bron: Statenvertaling.net)
1 En het geschiedde op den tweeden eersten sabbat, dat Hij door het gezaaide ging; en Zijn discipelen plukten aren, en aten ze, die wrijvende met de handen.
2 En sommigen der Farizeën zeiden tot hen: Waarom doet gij, wat niet geoorloofd is te doen op de sabbatten?
3 En Jezus, hun antwoordende, zeide: Hebt gij ook dat niet gelezen, hetwelk David deed, wanneer hem hongerde, en dengenen, die met hem waren?
4 Hoe hij ingegaan is in het huis Gods, en de toonbroden genomen en gegeten heeft, en ook gegeven dengenen, die met hem waren, welke niet zijn geoorloofd te eten, dan alleen den priesteren.
5 En Hij zeide tot hen: De Zoon des mensen is een Heere ook van den sabbat.
Dit 5e vers hoort duidelijk bij de eerste vier. Want bij het 6e vers begint een nieuw verhaal:
6 En het geschiedde ook op een anderen sabbat, dat Hij in de synagoge ging, en leerde. En daar was een mens, en zijn rechterhand was dor.
Code
Mijn conclusie is dat de tekst van het kleine perkament met de verzen uit Lucas 6:1-4 via vers 6:5 verwijst naar Lucas 6:1-5. Dit is een belangrijk gegeven, dat Vincent van Gogh op “De Aardappeleters” als 6-15 op een slimme manier heeft verborgen. Juist deze combinatie wordt immers door het hoofd en de pet van Antonie bedekt:
6-15 verborgen achter hoofd en pet van Antonie.
Maar de werkelijke code is natuurlijk (vers) 6:5. Daarom zet ik dit gegeven af op het Eeuwig Edict van 1611. Een verwijzing daarnaar vond ik, zoals je zag, terug in het aantal ruiten van 16/11 achter Antonie op “De Aardappeleters”. Dit getal 16 is bovendien belangrijk, omdat het als 16 – 5 = 11 verwijst naar de datum 16 mei (16-5).
Wet 6, woord 5 = deurwaerders
Dit betekent (in anagram): adres werd rue (“rue” is Frans voor “straat”).
Context van het geheim
Dit simpele zinnetje (adres werd rue) vat de context van het geheim in drie woorden samen: het symboliseert de Franse expansiedrang van destijds, inclusief onder andere equatoriale delen van Afrika.
Voor wat Nederland betreft ging het om het begin van de Franse Tijd. Op 16 mei 1795 stond de nieuwe Bataafse Republiek bij het Verdrag van Den Haag bijna geheel Nederland beneden de grote rivieren af aan Frankrijk. Tot het jaar 1814 zou in Zuid-Nederland een “straat” inderdaad een “rue” heten… Via andere aanwijzingen kom ik hier binnen deze context in volgende artikelen nog op terug.
(Bron: Wikimedia Commons)
Tot zover mijn uitleg over een gedeelte van het verhaal achter het kleine perkament. In deel 2 van dit artikel ga ik in op een tweede oplossing met betrekking tot dit document, dat gecodeerd verwijst naar een schat.
Reageren op dit artikel? Dat kan niet in het openbaar. Wel is het mogelijk om rechtstreeks naar de schrijver (Jan Bakker) te reageren. Gebruik hiervoor het formulier op de contactpagina.
