Populierenlaan vol geheimen (P. 2)

(geüpdatet op 16 oktober 2024) Mijn artikel “Populierenlaan vol geheimen (1)” sloot ik af met het gebroken rad van de Heilige Catharina. Als je dat verhaal nog niet hebt gelezen, raad ik je aan dat eerst te doen. Dan begrijp je dit artikel beter.

Foutief

Verderop ga ik in op een schilderij dat als een tweeling van “Populierenlaan in de herfst” kan worden beschouwd. Dat is ook een werk uit oktober 1884 en dat gaat ook over een populierenlaan. Het draagt – zoals zal blijken foutief – de naam “Populierenlaan bij zonsondergang“. Het donkere schilderij hangt niet in het Van Gogh Museum in Amsterdam, zoals het schilderij uit deel 1, maar in het Kröller-Müller Museum te Otterlo.

Maar eerst terug naar het directe vervolg op het eerste deel van Populierenlaan vol geheimen. Onderstaande afbeelding bevat naast het woord “rad” (van onder naar boven) een “breuk” in het vlak onderaan. Daar heeft Vincent zijn schilderij qua lengte bewust laten ophouden in verband met het gebroken rad van de Heilige Catharina:

Loopfiets

Feitelijk “zegt” Vincent: (dit) is rad. Van de twee woordjes “is” en “rad” kan ik een anagram maken: drais. Dit woord bestaat niet in het Nederlands, maar in het Duits wel als naam. Baron Karl von Drais (1785-1851) was een Duitse uitvinder.

Als Von Drias’ belangrijkste uitvinding geldt de voorloper van de fiets. Von Drais vond in 1813 een koets met vier wielen uit. Dat was de basis van zijn idee om een stoel tussen twee wielen achter elkaar te plaatsen. Deze wielen hadden een gelijke doorsnede. De voortbeweging deed hij door zich met zijn benen op de grond af te zetten. Het ging dus eigenlijk om een loopfiets.

Ansichtkaart met geheimen

Toegevoegd op 16 oktober 2024: In 1907 maakte een fotograaf van ansichtkaarten deze foto in Auvers-sur-Oise, waar Vincent van Gogh (1853-1890) de laatste maanden van zijn leven doorbracht:

De foto is genomen in de hoofdstraat van het dorp, die later Rue Daubigny is genoemd. Op de ansichtkaart staat/loopt een man naast zijn fiets die duidelijk een lekke achterband heeft. Dat lijkt op de cirkel (het “rad”) van afb. 2, die aan de onderkant is afgeplat. In maart 1890 werd Vincent 37 jaar oud. Dat is tevens het nummer van de ansichtkaart.

Boomwortels

Deze ansichtkaart is recentelijk actueel geworden. Men heeft ontdekt dat Vincent op de ochtend van zijn zelfmoord (27 juli 1890) ter plaatse de blootliggende wortelpartij rechts op de foto heeft geschilderd. Het resultaat was het (onvoltooide) werk “Boomwortels“, wat momenteel inderdaad geldt als zijn laatste schilderij.  Toeval of niet, het maakt de zweem van mysteries rond de codes van Vincent alleen maar nog geheimzinniger. De foto is immers van 17 jaar na Vincents dood en dus mogelijk gemanipuleerd door mensen die het geheim van “Populierenlaan in de herfst” kenden.

Einde toevoeging van 16 oktober 2024.

Wiel

In het begin van de 19de eeuw was de uitvinding van de loopfiets een geweldige ontwikkeling. Von Drais haalde met zijn fiets makkelijk een snelheid van 12 km/u, dat was tweemaal zo snel als de postkoets reed. Net zoals wij in onze tijd verbaasd staan bij elke nieuwe uitvinding, zal dat in de tijd van Vincent niet anders zijn geweest. Hij was dan ook verguld dat hij via het dubbele rad van de Hooidonkse watermolen een ‘bruggetje’ kon slaan naar de fiets met de twee gelijke wielen.

De reden daarvan? Fietswielen hebben spaken. De wielen van de loopfiets van Von Drais hadden elk acht spaken. In mijn artikel Populierenlaan vol geheimen (1) beschreef ik de non, de zon en haar schaduw. Samen vormden zij de tijd 16 uur. In wezen zag de toeschouwer even een klok. Achter de watermolen van Hooidonk (als het ware achter de twee molenhuizen) lag een kolk (= anagram van klok). Een ander woord voor een kolk is: wiel.

Vincent wilde kennelijk dat de aanwezigheid van het wiel werd opgemerkt c.q. geëerd:” eer er wiel”. Een ander woord voor “eren” is “achten“. Dus: acht-er-wiel = achterwiel.

Drie spaken weg

Het achterwiel van de loopfiets van uitvinder Drais heeft volgens een authentieke oude afbeelding (WmC) acht spaken. Daarvan worden er twee door het linkerbeen van de loopfietser bedekt:

Vervolgens vergelijk ik het aantal van 6 zichtbare spaken met de meetkundige figuur van Dürer. Zou die figuur een rad of wiel voorstellen, dan zou er maar sprake zijn van drie spaken: a – b, a – c en a – d.

Stel dat ik nu uitga van acht spaken, minus de bedekte twee, dan blijven er zes over. Op bovenstaande afbeelding staan er zoals gezegd maar drie, wat inhoudt dat er ten opzichte van de fiets van Drais drie spaken weg zijn.

Broekdijk

Van “drie spaken weg” maak ik het anagram: ken adres weg, waarna “pi” resteert. Kennelijk gaat het Vincent hier om een adres in de buurt van de Schoteldonkse Hoeve. En dan heeft het ook nog iets met “pi” te maken en met iets ronds, een cirkel. Het getal “pi” (= 3,1415) staat immers voor de verhouding tussen de omtrek en de diameter van een cirkel.

Mogelijke adressen c.q. wegen in de buurt van de “hut” c.q. de Schoteldonkse Hoeve zijn de Hoekstraat, de Eikelkampen en… de Broekdijk. Zoals ik in Populierenlaan vol geheimen (1) al aangaf, ging de Broekdijk bij het bruggetje over de Hooidonkse Beek richting het westen over in de door Vincent geschilderde populierenlaan.

Oosten

Ik begon dit artikel met dat andere schilderij van Vincent, Populierenlaan bij zonsondergang.  Daaruit leid ik af dat de rijen populieren vanaf de brug over de beek verder liepen over de Broekdijk, richting het oosten. En in het oosten kwam (en komt) de zon op, oftewel (gezien zonder perspectief) de cirkel waarnaar Vincent met het wiskundige begrip “pi” verwees!

Niet de Weverstraat

Nu wil ik eerst iets rechtzetten over Populierenlaan bij zonsondergang, dat zich zoals gezegd in het Kröller-Müller Museum in Otterlo bevindt. Op 4 oktober 2024 meldde het Achtuurjournaal een ontdekking over dit schilderij. Men zou er eindelijk achter zijn gekomen waar Vincent dit werk in oktober 1884 heeft geschilderd. De conclusie was dat een en ander plaats had gevonden in de Weverstraat in Nuenen. Een hedendaagse foto met rijen (140 jaar oude???) populieren en een ondergaande zon moesten dat aantonen. Het is een aardige theorie, die naar mijn mening echter geen hout snijdt. Ook dit schilderij is namelijk nabij Nederwetten gemaakt.

Het werk is een soort pendant van “Populierenlaan in de herfst” dat ik in Populierenlaan vol geheimen (1) beschreef. Een betere titel van het schilderij was volgens mij Populierenlaan bij zonsopkomst geweest:

Het mooie aan de linkerafbeelding hierboven is dat op het schilderij niet de hele zon zichtbaar is. De zon is namelijk net pas boven de horizon verschenen. De onderkant van de zon is daardoor afgeplat. Hetzelfde was het geval met de cirkel uit de meetkundige figuur van Dürer c.q. het gebroken rad van de Heilige Catharina (zie afb. 2).

Tunnelvisie

In Populierenlaan vol geheimen (1) legde ik uit hoe het boerenhuis op het rechterschilderij in het westen was gelegen. De strakke W die het dak van de hoeve met de herfsthemel vormt, toont dat bovendien aan. De bomen in de populierenlaan op het linkerschilderij (afb. 8) lijken identiek aan die van het rechtse werk. Waarom men daar dan een zonsondergang in ziet, is mij een raadsel. Ik vermoed dat de oorzaak een soort tunnelvisie is van vroegere en huidige kunsthistorici: Vincent was melancholiek van aard, dus moet het donkere schilderij wel met “somber” en “ondergang” te maken hebben. Andere mogelijkheden bestaan niet, zo dacht men. Overigens lijkt mij ook de vrouwspersoon, mijns inziens een non, een identieke figuur te zijn, compleet met schaduw.

Vierkant van Dürer

Zoals ik op afb. 8 heb vermeld, zijn de twee naast elkaar afgebeelde schilderijen niet op schaal. In werkelijkheid liggen de verhoudingen geheel anders, omdat het linkerschilderij op de afbeelding maar de helft meet van het rechter werk. Dat heb ik hieronder in een vierkant (99 x 99 cm) weergegeven:

Afb. 9 spreekt eigenlijk voor zichzelf. Zichtbaar is dat de afmetingen van de populierenlaan met de ondergaande opkomende zon inderdaad circa de helft beslaan van “Populierenlaan in de herfst”. Als ik dan een vierkant maak van 99 x 99 cm, ontstaat er linksonder een nieuw vak met de afmeting 32,2 (cm) en 53,2 (cm). Het is de bedoeling dat deze twee geheime getallen worden afgezet op de wetten van het Eeuwig Edict (lees hier meer daarover).

Geheimen

Het Eeuwig Edict kent echter maar 47 wetten. Dat betekent dat voor wat betreft de code het getal 53,2 eigenlijk 6,2 moet zijn (53,2 – 47). Dat heb ik als zodanig in het geheime vak weergegeven als EE 6,2.

Aldus:

32,2 = wet 32 (XXXII), woord 2 = t’voorseyde
6,2  = wet 6 (VI), woord 2 = aen

Deze oplossing moet – in de taal van Vincent – worden gelezen als: T voorzijde AEN, waarbij T staat voor Antonius (abt) en waarbij AEN staat voor 1-5-14 (= 1514) (= respectieve rangnummers in het alfabet). Dit alles is een directe verwijzing naar het raam op Vincent latere werk uit 1885 “De Aardappeleters”! Op dit werk is het boer/wever Antonius die, gezeten voor het raam, om een kopje thee vraagt.  Lees het betreffende artikel hier.

Schaalvergroting

Overigens vind je in mijn feit-fictieroman Het Gesso Mysterie hieraan gerelateerde aanwijzingen. Het hierboven gevonden vierkant van 99×99 is er één uit zestien, dat echter niet in Nederwetten of Nuenen in het landschap uitgezet dient te worden. Ik maakte het vierkante vak (afb. 9) in centimeters, gebaseerd op de afmetingen van de twee schilderijen. Maar uiteindelijk zal er een schaalvergroting moeten plaatsvinden. Mogelijk gaat het om vele tientallen kilometers in een gebied dat zich uitstrekt van Son tot Sterksel.

Er zijn wat dit betreft nog veel puntjes op de “i” te zetten!

 

 

---

Reageren op dit artikel? Dat kan niet in het openbaar. Wel is het mogelijk om rechtstreeks naar de schrijver (Jan Bakker) te reageren. Gebruik hiervoor het formulier op de contactpagina.

---

Deze CC-BY-SA-licentie staat hergebruikers toe het materiaal in het openbaar te kopiëren, distribueren en weer te geven of uit te voeren. Dit geldt zolang je de auteur of de houder van het auteursrecht (aangegeven in de titel van dit artikel) vermeldt. Je mag het materiaal voor commercieel gebruik toepassen. Ook mag je het aanpassen, bijvoorbeeld voor vertalingen. Voor gewijzigd materiaal geldt dezelfde licentie.